Το ελαιόδεντρο είναι ένα ευλογημένο δέντρο που ευδoκιμεί στο πετρώδη και άγονο χώρο της
Μεσογείου.
Παράγει καρπό κάτω από αντίξοες συνθήκες ανομβρίας, δυνατών ανέμων και υψηλών θερμοκρασιών,
ενώ η μακροζωία και η παραγωγικότητά του, έγραψε την ιστορία των μεσογειακών λαών.
Η ελιά φώτισε, έθρεψε, θεράπευσε, στεφάνωσε, καλλώπισε και ταυτίστηκε με υψηλά ιδανικά ενώ
ενέπνευσε τον ακμαιότατο για πολλά χρόνια πολιτισμό της ανατολικής Μεσογείου.
Σύμβολο γνώσης, σοφίας, αφθονίας, ειρήνης, υγείας, δύναμης και ομορφιάς λατρεύτηκε επί χιλιάδες
χρόνια.
Αποτελεί ζωντανό μέρος μιας βαριάς πολιτιστικής κληρονομιάς, με θρύλους, παραδόσεις και
θρησκευτικές τελετουργίες άρρηκτα συνδεδεμένες με την ανθοφορία, με τη συγκομιδή και την
παραγωγή του ελαιολάδου.
Η ελιά μας κληροδότησε ένα εξαιρετικά σύνθετο κληροδότημα αξιών, ευημερίας και πολιτισμού, που
μόλις πρόσφατα είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε και να υπερασπιστούμε.
Τα θαυματουργά Φύλλα της Ελιάς!
Η χρησιμότητα των φρέσκων φύλλων της ελιάς είναι από αρχαιοτάτων χρόνων γνωστή. Υπάρχουν δε
πολλά συγγράμματα και διάφορες μελέτες που αφορούν αυτό το θέμα.
Φυσικά συζητάμε για βιολογικά φύλλα ελιάς και όχι οποιαδήποτε φύλλα ελιάς, που πιθανόν να είναι
ραντισμένα με χημικά, ορμόνες, φυτοφάρμακα και όλα αυτά τα φαρμακοσκευάσματα που χρησιμοποιούνται στη συμβατική καλλιέργεια, γιατί τότε το αποτέλεσμα είναι εντελώς ανεπιθύμητο.
Οι τρόποι που τα φρέσκα, τρυφερά, βιολογικά φύλλα ελιάς χρησιμοποιούνται είναι ως:
1) Χυμός αυτών των φύλλων.
2) Ωμά, τρυφερά, προς μάσηση.
3) Αφέψημα (π.χ. όπως το τσάι), ακόμα και όταν ξεραθούν.
Η μεσογειακή ελιά, το ευλογημένο δέντρο που ζει πάνω από έξι χιλιάδες χρόνια, χαρίζει το πολύτιμο
ελαιόλαδο στο οποίο οφείλουν τη μακροζωία τους οι κάτοικοι της Μεσογείου και ιδιαίτερα οι
Έλληνες.
Ο καρπός της ελιάς και το λάδι που βγαίνει από τη σύνθλιψη του καρπού αυτού, αποτελούσαν τα
βασικά διατροφικά στοιχεία των αρχαίων Ελλήνων, στα οποία δεν χρωστούσαν μόνο τη μακροζωία
τους, αλλά και τη διαύγεια του πνεύματός τους.
Η ελιά ήταν το ιερό δέντρο της Αθηνάς, της θεάς της Σοφίας.
Τα φύλλα όμως της ελιάς περιέχουν στοιχεία, που οι αντιμικροβιακές τους ιδιότητες είναι γνωστές ήδη
από το 1800.
Τα τελευταία 25 χρόνια, μετά από έρευνα ετών στο εργαστήριο της φύσης, χορηγούν το εκχύλισμα
από το φύλλο της ελιάς, σε συνδυασμό με υγιεινή, ακρεοφαγική διατροφική αγωγή, σε
καρκινοπαθείςκάθε μορφής καρκίνου, αφού η συμβατική ιατρική είχε σηκώσει τα χέρια ψηλά.
Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά.
Εκατοντάδες καρκινοπαθείς, στο τελευταίο στάδιο της ασθένειας, καταδικασμένοι σε θάνατο,
σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα της κρατούσας ιατρικής, χαίρονται τη ζωή, εντελώς υγιείς.
Όμως, τα οργανωμένα συμφέροντα της πολυεθνικής επιχείρησης που τρέφει και τρέφεται από
τον καρκίνο, δεν θέλουν να δεχτούν ότι η λύση στο πρόβλημα μπορεί να προέλθει από τη φύση,
χωρίς ιδιαίτερο κόστος για τους ασθενείς αλλά και για τους υποψήφιους ασθενείς, που είμαστε
όλοι.
Το τείχος της σιωπής που έχει ορθωθεί, εμποδίζει την μετάδοση του σωτήριου μηνύματος.
Το μήνυμα μεταδίδεται από στόμα σε στόμα, αποδυναμωμένο από την αυθεντία των γιατρών που
προσπαθούν να περιορίσουν τη δυναμική του, για να μη χάσουν τα οφέλη από τις δαπανηρές,
αναποτελεσματικές και επώδυνες θεραπείες, τις οποίες εφαρμόζουν.
Οι θεραπευτικές ιδιότητες βρίσκονται γενικά στα φύλλα της ελιάς και σε μεγάλη συγκέντρωση στα
φύλλα αυτοφυών ελαιόδεντρων που αφθονούν στη χώρα των θεών.
Τα ελαιόδεντρα δεν πρέπει να καλλιεργούνται με χημικά λιπάσματα και να ραντίζονται με
παρασιτοκτόνα, αλλά να προτιμούνται τα φύλλα από αυτοφυή ελαιόδεντρα.
Σήμερα, το εκχύλισμα το παίρνουν χιλιάδες καρκινοπαθείς και οι περισσότεροι κερδίζουν
τη μάχη της ζωής, αλλά και υγιείς για προληπτικούς λόγους, οι οποίοι οικοδομούν έτσι
ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα που αγρυπνεί για την υγεία τους.
Ο χυμός από τα φύλλα της ελιάς δυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, οπότε μπορεί να
θεραπεύσει οποιαδήποτε ασθένεια.
Από άγρια ή ήμερη ελιά μαζεύουμε φύλλα φρέσκα από τις άκρες κλωναριών των (20 περίπου
εκατοστά) μαζί με τις κορφές.
Προτιμούμε ελιές από πλαγιές και φυσικά μη ραντισμένες με φάρμακα κατά του δάκου.
Τα φύλλα, αφού μείνουν 10 περίπου λεπτά μέσα στο νερό, τα πλένουμε πολλές
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Γεμίζουμε ένα (1) νεροπότηρο πατώντας το γερά με φύλλα ελιάς δύο και (2) όμοια ποτήρια με πόσιμο νερό.
Σε ένα δυνατό μίξερ με λεπίδια λίγα βάζουμε ‐ λίγα τα φύλλα από το ποτήρι και λίγο νερό (περίπου δυο
δάχτυλα από το ποτήρι) και θέτουμε σε κίνηση το μίξερ μέχρι το μίγμα να γίνει ένας ψιλοκομμένος
πολτός.
Δεν τα βάζουμε όλα μαζί να πολτοποιηθούν, γιατί το μίξερ αδυνατεί να τα κόψει.
Σταματάμε το μίξερ και προσθέτουμε από το ίδιο ποτήρι άλλα 2 έως 3 δάχτυλα νερό και ξαναθέτουμε
σε κίνηση το μίξερ για 3‐4 λεπτά. Και πάλι προσθέτουμε το μισό νερό από το ποτήρι που μας έχει μείνει
και ξαναβάζουμε σε λειτουργία το μίξερ για 2 ‐ 3 λεπτά, οπότε αφού και πάλι το σταματήσουμε,
προσθέτουμε το υπόλοιπο νερό από το ποτήρι και θέτουμε σε κίνηση το μίξερ για 3 ‐ 4 λεπτά ακόμα.
Το μίγμα είναι τώρα έτοιμο.
Στο μεταξύ έχουμε ετοιμάσει ένα δοχείο (λεκάνη) και ένα λεπτό τρυπητό (σουρωτήρι) και σουρώνουμε
το μίγμα.
Έτσι, μέχρι τώρα έχουμε φτιάξει το μισό ποτήρι φύλλα με το ένα ποτήρι νερό.
Κατά τον ίδιο τρόπο φτιάχνουμε τα υπόλοιπα φύλλα που είναι στο ποτήρι με το άλλο ποτήρι νερό.
Δηλαδή η αναλογία ένα είναι (1) ποτήρι φύλλα και δύο (2) ποτήρια νερό.
Με τον ίδιο τρόπο φτιάχνουμε όσο θέλουμε, το βάζουμε στο ψυγείο (όχι σε κατάψυξη) σε γυάλινες
μπουκάλες το διατηρούμε για 3 ‐ 4 ημέρες.
ΔΟΣΗ
Αναταράσσουμε καλά το περιεχόμενο στη μπουκάλα και ο ασθενείς πρέπει να παίρνει ένα μέτριο
ποτήρι κρασιού το πρωί, ένα το μεσημέρι και ένα το βράδυ, καλύτερα λίγο πριν από το φαγητό
(περίπου μισή ώρα) οπότε διεγείρει και την όρεξη.
Μπορεί να λαμβάνεται και μετά το φαγητό.
Ας μη χρησιμοποιείται αμέσως αφού βγει από το ψυγείο, καλύτερα να το αφήνετε μια ώρα περίπου
για να μην είναι πολύ κρύο.
Η χρήση του πρέπει να είναι καθημερινή και χωρίς διακοπή.
Μπορεί να λαμβάνεται μονομιάς, ή λίγο ‐ λίγο σε διάστημα μιας ώρας.
Αν τυχόν προκαλέσει ενοχλήσεις στον ασθενή όταν το πάρει πριν από φαγητό το (αυτό συμβαίνει
σπάνια) μπορεί να το πάρει και μετά το φαγητό.
Είναι εντελώς αβλαβές και ασθενείς που το λάμβαναν πολλούς επί (26) μήνες, δεν παρουσίασαν
καμία ενόχληση.
Ο χρόνος της λήψης του δεν είναι ακόμα καθορισμένος.
Το πιο ωφέλιμο είναι να αποφεύγει ο ασθενής να παίρνει άλλα φάρμακα και κυρίως ό, τι έχει
κορτιζόνη, αν δε τυχόν παραπέσει σε άλλη ασθένεια, θα γίνει στον ασθενή η θεραπεία που
προβλέπεται από την ιατρική για την ασθένεια αυτή, όψιν χωρίς να ληφθεί υπ ' η πάθησή του.
Σε δύο περίπου μήνες αρχίζουν τα πρώτα αποτελέσματα με σταδιακή αναζωογόνηση του
οργανισμού,καταφανή ευεξία, καλή διάθεση, όρεξη κ.λπ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
(Έχει γίνει αναδημοσίευση στοιχείων από παλαιό άρθρο του Δημ. Λαμπρόπουλου, γιατρού ολιστικής ιατρικής)
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ : ΓΙΩΡΓΟΣ Μ.ΧΑΒΑΛΕΣ
