Ο Νικόλαος Φλαμέλ, ένας αλχημιστής, σκεπτόμενος κερδοσκοπικά, παρασκεύασε ένα φάρμακό που το ονόμασε «ελιξίριο ζωής» και το λανσάρισε ως συμπύκνωμα πνοών νεαρών παρθένων!
Διάφορα φάρμακα κατά της σεξουαλικής ανικανότητας υπέδειξαν οι αρχαίοι γιατροί και φαρμακoλόγoι, όπως ο Γαληνός, ο Διοσκουρίδης, ο Αέτιος κ.ά., αλλά και γυναίκες με ανάλογη ειδίκευση: γιάτρισσες, μαίες, αλχημίστριες και φαρμακεύτριες, όπως η Ελεφαντίς ή Eλεφαντίνη, η βασίλισσα της Αιγύπτου Κλεοπάτρα ή Κλεοπάτρα η αλχημίστρια κ.λπ.
Ως πιο διαλεχτά όμως «διεγερτικά» φάρμακα λογίζονται εκείνα που χρησιμοποιούσαν οι εταίρες, για να «θερμαίνουν» τους εραστές και τους πελάτες τους, αλλά και τις ίδιες. Φάρμακα τέτοια, που είχαν μάλιστα την έγκριση και την προστασία της θεάς Αφροδίτης, χρησιμοποιούσαν η Ασπασία η Μιλήσια, η Λαΐδα η Κορίνθια, η Λεόντειος η Θαργήλια κ.ά.
Τα φάρμακα αυτά είχαν στη σύνθεσή τους διάφορα βότανα και ζωικές ουσίες. Ήταν έτσι παρασκευασμένα, ώστε να μην αποκαλύπτονται τα μυστικά τους και να μη μαντεύονται τα συστατικά τους, όχι μόνο για λόγους εμπορικούς, αλλά και για να μην προκαλούν αηδία. Τα φάρμακα αυτά πουλιόντουσαν ελεύθερα από προαγωγούς, από τις μητέρες των εταίρων και από δούλες των οίκων ανοχής. Αναφέρεται μάλιστα ότι από τη φορολογία των φαρμάκων αυτών, που ήταν αντίστοιχη με τη σημερινή, κτίστηκε και στολίστηκε ο ωραίος ναός της Αφροδίτης και άλλα ιερά της θεάς στην Κόρινθο. Αντίθετα, σε άλλα μέρη της Ελλάδας, τα είδη αυτά έμεναν αφορολόγητα και το εμπόριό τους προστατευόταν από τις κυβερνήσεις, οι οποίες απέβλεπαν στην αύξηση του πληθυσμού.
Η Κόρινθος, τόπος όπου «εργάζονταν» πάνω από χίλιες ελεύθερες εταίρες, ντόπιες και ξένες - οι περισσότερες εκ των οποίων προέρχονταν από δουλεία -, είχε αναπτύξει ακόμα και εξαγωγικό εμπόριο των φαρμάκων αυτών. Αλλά και άλλες περιοχές έκαναν εμπόριο τέτοιων φαρμάκων, όπως η Σάμος, η Θεσσαλία, η Ιωνία και η Αθήνα - στα κρυφά. Παρόμοια φάρμακα εισάγονταν επίσης από την Αίγυπτο και την Περσία, με την ονομασία «βοτάνια της ηδονής».
Διάφορα φάρμακα κατά της σεξουαλικής ανικανότητας υπέδειξαν οι αρχαίοι γιατροί και φαρμακoλόγoι, όπως ο Γαληνός, ο Διοσκουρίδης, ο Αέτιος κ.ά., αλλά και γυναίκες με ανάλογη ειδίκευση: γιάτρισσες, μαίες, αλχημίστριες και φαρμακεύτριες, όπως η Ελεφαντίς ή Eλεφαντίνη, η βασίλισσα της Αιγύπτου Κλεοπάτρα ή Κλεοπάτρα η αλχημίστρια κ.λπ.
Ως πιο διαλεχτά όμως «διεγερτικά» φάρμακα λογίζονται εκείνα που χρησιμοποιούσαν οι εταίρες, για να «θερμαίνουν» τους εραστές και τους πελάτες τους, αλλά και τις ίδιες. Φάρμακα τέτοια, που είχαν μάλιστα την έγκριση και την προστασία της θεάς Αφροδίτης, χρησιμοποιούσαν η Ασπασία η Μιλήσια, η Λαΐδα η Κορίνθια, η Λεόντειος η Θαργήλια κ.ά.
Τα φάρμακα αυτά είχαν στη σύνθεσή τους διάφορα βότανα και ζωικές ουσίες. Ήταν έτσι παρασκευασμένα, ώστε να μην αποκαλύπτονται τα μυστικά τους και να μη μαντεύονται τα συστατικά τους, όχι μόνο για λόγους εμπορικούς, αλλά και για να μην προκαλούν αηδία. Τα φάρμακα αυτά πουλιόντουσαν ελεύθερα από προαγωγούς, από τις μητέρες των εταίρων και από δούλες των οίκων ανοχής. Αναφέρεται μάλιστα ότι από τη φορολογία των φαρμάκων αυτών, που ήταν αντίστοιχη με τη σημερινή, κτίστηκε και στολίστηκε ο ωραίος ναός της Αφροδίτης και άλλα ιερά της θεάς στην Κόρινθο. Αντίθετα, σε άλλα μέρη της Ελλάδας, τα είδη αυτά έμεναν αφορολόγητα και το εμπόριό τους προστατευόταν από τις κυβερνήσεις, οι οποίες απέβλεπαν στην αύξηση του πληθυσμού.
Η Κόρινθος, τόπος όπου «εργάζονταν» πάνω από χίλιες ελεύθερες εταίρες, ντόπιες και ξένες - οι περισσότερες εκ των οποίων προέρχονταν από δουλεία -, είχε αναπτύξει ακόμα και εξαγωγικό εμπόριο των φαρμάκων αυτών. Αλλά και άλλες περιοχές έκαναν εμπόριο τέτοιων φαρμάκων, όπως η Σάμος, η Θεσσαλία, η Ιωνία και η Αθήνα - στα κρυφά. Παρόμοια φάρμακα εισάγονταν επίσης από την Αίγυπτο και την Περσία, με την ονομασία «βοτάνια της ηδονής».
